Ούτε που το σκέφτηκα αλλά να
είπα να ανακαινίσω τον ουρανό γι’ αυτό εκλιπαρώ τη Φιλοσοφία να στοχοποιήσει τη σκέψη μου. Και δε μιλάω για κάτι εξισώσεις που λύνουν μόνο οι ψυχοπαθείς επειδή υπάρχουν και εξαιρέσεις για παράδειγμα ένας πνιγμένος που είδε όλα τα δεκαδικά ψηφία να στροβιλίζονται στα κύματα και τον άγνωστο χ στη βάρκα. Δεν είμαι πλέον αναποφάσιστος κάθε συμβάν είναι αυθύπαρκτο τουτέστιν προέκυψαν εξώγαμα που απεχθάνονται το κήρυγμα. Έτσι όπως τα είχα υπολογίσει οι κλειδούχοι έξω απ’ τη θύρα διακατέχονται από νεποτισμό.
0 Comments
Η άνοιξη θα μπορούσε να ήταν
το άρωμα της σελήνης χαράματα ή ένα μικρό κατάλευκο δωμάτιο Κάποτε παίζαμε στις πλαγιές με τα αετώματα του σύννεφου πιάναμε τις βροχές απ’ τα μαλλιά μαζί με σκουριασμένες λαμαρίνες αναθυμιάσεις καλοσύνης ηχούσαν κι έτρεχαν τα έντομα να κρυφτούν στα παλιά βαγόνια του σταθμού Η Αλόννησος και η Σαντορίνη δυο βράχια σπασμένο πέλαγος ξαδέλφες τους η Αστυπάλαια μετά έγιναν αντικατοπτρισμός Τελευταία αφήνω τη Σαλαμίνα το αποπαίδι του κάθε χάρτη που δίνεται για αντιπαροχή Ο θάνατος δεν είναι δίγλωσσος εμείς τον απομυθοποιούμε |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|