Υπό την προϋπόθεση να φυσήξει λίγο. Αλλιώς ο χρόνος πελαγοδρομεί σε φάλτσους αιώνες. Έπειτα ποιος ακύρωσε τον θάνατο hic et nunc? Και μην ακούτε τη νεότητα που σφαδάζει αβοήθητη. Γιατί ποτέ η ανθρωπότητα δεν είχε ηλικία. Μετά είδα τη νύχτα να παίζει τυφλόμυγα με καμιά δεκαριά παραθεριστές. Όπως και να το δεις, η σκέψη του ελάσσονος καλοκαιριού αρκεί να σπάσει τους πάγους. Κι επειδή ακόμη το σεληνόφως είναι υπό διωγμό, σκέφτηκα να αποδομήσω την ποίηση. Ο Ιούλιος δεν ήταν ποτέ βολικός με την τέχνη. Στα παραθαλάσσια θέρετρα ευδοκιμούν τα ξυράφια. Αυτά που χαρακώνουν τις συμπτώσεις. Όπως σήμερα που σας μιλώ.
0 Comments
Ο συνομήλικος πλανήτης αιμορραγούσε
έτριζαν τα οδοφράγματα του καλοκαιριού μετά πέρασε το τρόλεϊ και τα ισοπέδωσε Αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα τη φθορά που άφησε πίσω του αυτός ο καύσωνας κι αν οι ψυχές επιπλέουν στον υδράργυρο Όπως ο ουρανός λίγο πριν τη μαυρίλα του λύνει τις πιο δύσκολες φωτεινές εξισώσεις και το άδειο σταχτοδοχείο επαναπαύεται Ηχούν οι σάλπιγγες των νέων κοριτσιών κι εγώ επωάζω στα κίτρινα χαρτιά μου μια ακραία μετεωρολογική κατάσταση |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|