Θα αρχίσω να αναπνέω
όπως οι στίχοι που έγραψα σελίδες καθαρού οξυγόνου κυρίως όμως σταγόνες αναπάντεχου φθινοπώρου Η αλήθεια είναι πως μετά την πρώτη ψυχρολουσία ξαναβρήκα τη φωνή μου να ορθώσω στο τίποτα έσπασα κάτι παγόβουνα κι έπιασα πάλι το στυλό Φταίει λίγο κι η μοναξιά που τρυπιέται με βελόνες αλλιώς θα κατασκήνωνα για πάντα στην Αλάσκα Συνεχίζω να τυφλώνομαι με αποπνιχτικές λέξεις
1 Comment
<χριστόφορος
2/5/2017 01:41:25 pm
Καταπληκτικό κομμάτι ποίησης! Ο λόγος σας αιθέριος όπως ο άνεμος στις λογοτεχνικές σας θάλασσες!
Reply
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|