Ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Πολλές φορές
πέφτω θύμα μιας αυστηρά ελεγχόμενης εξουσίας και τότε ηχούν στα αυτιά μου λεκτικοί περιορισμοί. Κάποιες φορές πηγαινοέρχομαι μέσα στην κουζίνα Η όσφρηση υποδηλώνεται με το καμένο φαγητό. Παρά ταύτα η ισοπέδωση ποτέ δεν ήταν γευστική. Ο μεθεπόμενος στίχος φαντάζει αποκομμένος κι εγώ αναρρώνω γύρω από τοίχους με αυτοκόλλητα (ναι ρε, είμαι αποκομμένος από όλους, τι θέλεις;) Καλά το κατάλαβα ότι δεν κυκλοφορεί στην αγορά κανένα ακριβές αντίγραφό μου. Μόνο κάτι πέτρες όταν τις σηκώνεις, σπάνε από ανείπωτη μοναξιά. Από κει και μετά ο καθένας τραβάει τον δρόμο του. Ό, τι και να γίνει θα υπάρχω. Στο δρόμο ή στο χαρτί. Περί του αντιθέτου δε διαθέτω ακριβείς πληροφορίες μονάχα κάτι πνιγμένα φωνήεντα βαθιά χαράματα.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|