Έτσι λοιπόν πισώπλατα
χτυπήθηκα απ’ τη θάλασσα Και μην ακούς τις σειρήνες των πλοίων δεν ωφελούν επ’ ουδενί τα ταξίδια Λέω να επενδύσω στο όποιο παρόν με λίγη επιφάνεια και πολύ βυθό άλλωστε οι μαγκιές του μέλλοντος δεν προσελκύουν κανέναν πια - μεγάλωσα για να συμμορφωθώ με την κατηγορική προσταγή - Έξι τα χαράματα στο λιμάνι επιβιώνω κατόπιν συμφωνίας αν με ρωτήσετε για τα ψάρια νιώθω τη ραχοκοκαλιά τους στο πετσί μετά οι οδοκαθαριστές μαζεύουν καπάκια και μια σπασμένη σπονδυλική στήλη Πευκί, Βόρεια Εύβοια (4-8-17)
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|