Κατά βάση ο καρκίνος είναι μια αίρεση.
Το καταλαβαίνεις καλύτερα τα βράδια όταν κάνεις ενδοσκόπηση στα κύτταρα. Η θρησκεία του σώματος αποδομείται. Όταν βιώνεις το τέλος με χρονοδιάγραμμα τα μάτια πέφτουν στο πάτωμα σπασμένα. Ο κόσμος ορίζεται από μια άλλη εξουσία της συνεχούς μετάστασης και του θανάτου. Σε προχωρημένο στάδιο διαβάζεις Νίτσε και σκίζεις όλα τα αδημοσίευτα ποιήματα. Όσο για τη νεότητα ένας απέραντος όγκος μέσα στα σεντόνια της χημειοθεραπείας. Στην αυλή μια βροχή ποτίζει τη γλάστρα στην ψυχή ένας θυρωρός κλείνει την πόρτα.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|