Σαφώς υπάρχουν λέξεις εξωφρενικά αφελείς που αν τις κοιτάξεις κατάματα δε χρειάζεται να τις προφέρεις. Κι όσο άμυαλη είναι η γραφή τους, τόσο περισσότερο ακτιβιστής γίνεσαι.
Η νεότητα είναι η φθορά του πολιτισμού. Εκεί που νομίζεις πως νικήθηκε ο θάνατος, έρχεται η προϊστορία να σε διαψεύσει. Λυπάμαι τους αμετανόητα ρομαντικούς γιατί εξακολουθούν να μη με καταλαβαίνουν. Κι αν συναντήσεις στον δρόμο δυο ανθρώπους ο ένας σίγουρα θα είναι χωρίς πρόσωπο. Γιατί ο άλλος είναι ο αθόρυβος δήμιος του δίδυμου εαυτού του. Η επιστροφή στο σπίτι με βρήκε αξύριστο και χλωμό. Χρειάζομαι επειγόντως μιαν αθωότητα παιδιού κι ένα ερπυστριοφόρο να ισοπεδώσει την καθημερινότητα. Ακόμη και το μέλλον ελπίζει στο μέλλον. Κάποτε θα αναγνωρίσουν τα ίχνη μας στο χαρτί και τότε θα είναι πια πολύ αργά για την οποιαδήποτε εν δυνάμει υστεροφημία.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|