Τελευταία κοιμάμαι μ’ ένα σκιάχτρο
και με το αίμα του ραντίζω τα σύννεφα γι’ αυτό είμαι τόσο τρυφερός μαζί του δεν ήξερα τη τρέλα μου πού να ξοδέψω Το σκιάχτρο είναι ένας άγγελος στη γη το τρίτο μάτι μιας ζωηρής πεταλούδας τη βασανίζω να μου πει τα μελλούμενα κι όταν ωριμάσει της μαδάω τα φτερά Αυτό το σκιάχτρο δεν είναι καν θηρίο θα μπορούσε να τρώει σε χρυσό δίσκο του αλλάζω κάθε μέρα το νερό στο βάζο και τελικά πνίγεται μέσα στο φωταγωγό Είμαι τόσο έτοιμος να αυτολογοκριθώ όσο διαρκεί αυτό το απαίσιο ποίημα
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|