Στη δευτερολογία μου θα υποστηρίξω
ότι κάθε πρωί νυχτώνει. Εδώ και αιώνες. Ξαφνικά θα βρεθώ καρφωμένος στο χάος κι οι λέξεις ριγμένες στο χαρτί ανάποδα. Υπάρχουν φόνοι που επαναλαμβάνονται με το ίδιο θύμα, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Το φεγγάρι, ας πούμε, πάντα σφαγμένο στην αυλή μου. Ανεξιχνίαστο το έγκλημα. Ο φυσικός δικαστής είναι ο αναγνώστης. Κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Εδώ τελειώνει κι αυτός ο κύκλος αίματος. Η αλήθεια είναι πικρή, δεν εξωραΐζεται.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|