Αδιέξοδο
ώσπου μια νύχτα στα εφημερεύοντα γνώρισα την Καίτη πού να ‘ξερε πως άνοιγα λαγούμια για να τη θάψω φώναζε κι έμοιαζε άγαλμα βρόμικου πάρκου αιμόφυρτη κρατώντας υπομάλης το τέλος του κόσμου Όσες φορές κι αν κόπηκα με ξυράφι το ποίημα θα ‘ναι εδώ να δώσει διέξοδο στις έξι τα χαράματα
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|