Κάποτε θα φυτρώσουν στον κήπο ξυράφια. Ο τενεκές κάτω από τη βρύση θα γεμίσει πέτρες. Εκ του αποτελέσματος κρίνονται τα πάντα. Και ειδικά τον Μάιο που ανθίζουν οι αλήθειες.
Οι λέξεις, αν τις καλοκοιτάξεις, είναι μια εξαιρετική περίπτωση αυτοκαταστροφής. Μόνο που κοστίζει η γραφική ύλη. Και πού να εκτρέψεις μετά τις ευαισθησίες σου; Πάντως, έχουν δίκιο οι κάθε λογής γυρολόγοι, που εξηγούν τα φαινόμενα με έναν απίστευτο κυνισμό. Και δεν έπιασαν ακόμη οι ζέστες. Σκέψου να ήσουν η ταχύτητα του φωτός κι ο Ιούλιος μεσοχείμωνα. Κι αυτή η πράσινη του λιβαδιού τσόχα που χαρτοπαίζουν όλα τα μηρυκαστικά του σύμπαντος. Σ’ αυτά τα μέρη κυκλοφορούν μόνο αστροναύτες και κατά καιρούς, αθόρυβες ροζ μέλισσες. ήσυχη τη συνείδησή μου, τουλάχιστον όσον αφορά τα μικρά. Για τα μεγάλα, ας επιληφθούν οι αρμόδιοι.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|