Είδα πολλούς ανθρώπους απ’ το βάθος τους.
Όπως είναι πραγματικά φανερώνονται μόνο όταν απελπίζονται . Τότε επιδίδονται σε μοναχικούς περιπάτους μπροστά από αστραφτερές βιτρίνες που σε καλούν να τις επισκεφτείς από κοντά. Μετά πηγαίνεις σπίτι κι ακουμπάς τα νεύρα σου στο τραπέζι . Τα πλένεις τα σκουπίζεις και τα ξαναφοράς σαν να ήταν ρούχα που ποτέ δεν παλιώνουν ενώ εσύ παλιώνεις κάθε φορά που ζητάς εξηγήσεις από τις βιτρίνες. Πολλών ειδών άνθρωποι γυρεύουν συντροφιά . Μην απατάσαι όταν τους βλέπεις να γελούν : στην ουσία εξοντώνονται από τις συνεχείς μυϊκές συσπάσεις στο βάθος του πυρήνα τους. Απομένει να δείχνεις κατανόηση …
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|