Κάτω απ’ το μαξιλάρι κυοφορούνται θύελλες
Αχτένιστες ερωμένες μιας παγερής βραδιάς Με διχτυωτό καλσόν και ξεκούμπωτα μάτια Πλήρες ξεχαρβάλωμα των ηθικών κανόνων Άλλωστε στον ύπνο συμβαίνουν τα καλύτερα Οδοφράγματα και ανατροπές καθεστώτων Μέχρι και αυτοκτονίες ηλικιωμένων κυριών Που βαρέθηκαν να περιμένουν το μοιραίο Βάφονται τα βράδια και πέφτουν στο κενό Από ένα μεσαιωνικό κυκλαδίτικο κάστρο Τα τολμηρότερα στη ζωή είναι θέμα ύψους Και η πτώση των αστεριών στα χαμόσπιτα Κι η κατρακύλα τ’ ουρανού απ’ το λοφίσκο Στο τέλος μαζεύουν όλοι τα κομμάτια τους Και τα κρεμάνε στα ηλεκτροφόρα καλώδια Υψηλή τάση ρεύματος σουβλίζει τα μηλίγγια Προεόρτιο μιας υποβόσκουσας πνευμονίας. Αλλάζω πλευρό μήπως και αναρρώσω Μπροστά μου ορθώνονται ψηλά τείχη Αερογέφυρες κρέμονται από μια κλωστή Ανήλικα σύννεφα τραυλίζουν από έρωτα Αεροπλάνα προσγειώνονται στην ταράτσα. Τελικά αλλάζω πρόσωπο και μαξιλάρι Γερνάω επικίνδυνα και φοβάμαι τα ύψη.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|