KΥΡΙΑΚΗ, 24
Μεταξύ σφύρας και άκμονος εγκυμονεί η Μεγάλη Εβδομάδα. Αν θα γεννήσει θεό ή διάβολο εξαρτάται απ’ τα συμφραζόμενα. Εγώ πάντως ξέρω πως οι τοκετοί κρύβουν μέσα τους ένα(αρκετό) θάνατο και κάθε-η Ανάσταση μια(οριστική) φθορά. Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ, 25 Άσπρες τρίχες μαλλιών στο πληκτρολόγιο Κι όμως μπαίνει η άνοιξη Μ. ΤΡΙΤΗ, 26 Κατά τη διαδικασία εκταφής Διαπιστώθηκε ο θάνατός του: Τρία χρόνια θαμμένος ζούσε Τις τελευταίες του στιγμές Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ, 27 Άσε με, θεέ να ελευθερωθώ Δε βλέπεις που οι άνθρωποι Μονάζουν στο κλουβί τους Χωρίς να έχουν καταλάβει Ποιος είναι ο θηριοδαμαστής Και ποιος ο γελωτοποιός; Μ. ΠΕΜΠΤΗ, 28 Γιατί φοβάσαι το θάνατο; Δεν σου υπόσχεται πλούτη Ούτε [κι] ανεκτίμητα τιμαλφή Που κινδυνεύουν με διάρρηξη Την ησυχία σου θα βρεις εκεί Χωρίς αιτήσεις και παράβολα Σε πέντε λεπτά ξεμπερδεύεις Με όλους τους ανεπιθύμητους Θα σε δικάζει μόνο ο άνεμος Και θα σε ξεπλένει η βροχή Γιατί φοβάσαι το θάνατο; Σκάψε το λάκκο σου και μπες Ακμαίος και ανεπιτήδευτος Κανείς δε μισεί τους νεκρούς Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 29 Στις τσέπες του μπουφάν Κρύβω δυο χέρια θάνατο Αν αγγίξω το σήμερα Θα σπάσουν τα ρολόγια Αν αγγίξω το αύριο Θα λιώσουν τα φεγγάρια Γι’ αυτό αγγίζω το χθες Μήπως διαρραγεί η μνήμη Κι αρχίσω να θυμάμαι Τον ατελεύτητο βίο μου Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 30 Βάζω τα χέρια μου στο μελάνι Ξεπετιέται μια μαύρη θάλασσα Ρίχνω τη φωνή μου στο καλάθι Αναδύονται ραγισμένες λέξεις Δίνω την ψυχή μου στο διάβολο Εισπράττω μεταθανάτια τιμωρία Πιάνω την άνοιξη απ’ το σβέρκο Απαγγέλλω αισιόδοξα ποιήματα ΚΥΡΙΑΚΗ, 1 (Πάσχα) Το σίγουρο είναι πως υπάρχουμε Είτε σαν σώμα αποκεφαλισμένο Είτε σαν σύννεφο εκτός πορείας Είτε τέλος σαν κάποια υπόσχεση Που δόθηκε σε αόριστο χρόνο Κι έμειναν οι λέξεις ξεφτισμένες Να κρέμονται απ’ το φωταγωγό. Το σίγουρο είναι πως υπάρχουμε Πολύ περισσότερο απ’ ό, τι πριν. (Απρίλης, 2016)
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|