Γιατί βιάζεσαι;
Η φυγή δεν έχει να κάνει με την όραση. Ο, τι δε βλέπουμε αυτό μας ταξιδεύει. Και κανείς τυφλός δεν έπεσε απ’ τα σύννεφα. Βέβαια είναι πολύ δύσκολο να οραματίζεσαι τα κουρέλια της παιδικής ηλικίας κι η ψυχολογία να σηκώνει τα χέρια ψηλά.. Ίσως ένα σπασμένο γρανάζι της μνήμης επαναφέρει τη λογική στη θέση της. Παρά ταύτα ξεκινώ ασκήσεις ορθοφωνίας να απαγγέλω δυνατά αυτά που δεν είδα. Κι έτσι ο δρόμος θα είναι πάντα με στροφές. Περισσότερο όμως με απασχολεί η νύχτα που δεν αποκαθηλώνεται ποτέ πριν την αυγή γιατί και το σκοτάδι θέλει μια ήπια διαχείριση. Εν τέλει, τα μάτια είναι φυλακή του σώματος. Μη με κοιτάς λοιπόν αν θέλεις πραγματικά την ελευθερία σου.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|