Οι ποιητές των μικρών δυαριών
Πάντα βιαστικοί και απλησίαστοι Μ’ ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί Αγορεύουν πάνω στα χαρτιά τους Κι όταν στερέψουν πια από λέξεις Ανοίγουν διάπλατα τα παράθυρα Πιάνοντας κουβέντα με το φεγγάρι. Το πρωί ο δρόμος είναι γεμάτος Με αποτσίγαρα κι ατόφιο χρυσάφι.
0 Comments
Ο τσαλαπετεινός βρυχάται
έτσι που την κατάντησαν την ορνιθολογία σκέτο κουρελόχαρτο Αγαπητοί επιβάτες το τρένο ασθμαίνει να ‘μαστε πάλι παιδιά να το βγάζαμε απ’ τις ράγες να ‘χαμε κούκλες να ξηλώναμε ένα σχολείο να γκρεμίζαμε έστω μια στραβωμένη μνήμη γιατί κι ο παράδεισος προϋποθέτει μια κόλαση γιατί κι οι εφιάλτες εξημερώνονται κάποια στιγμή Αγαπητοί επιβάτες σας οφείλω έναν εκτροχιασμό δε γίνεται συνεχώς να είμαι ο τσαλαπετεινός που βρυχάται θα μείνει τ’ όνομά μου προσχέδιο κάθε μελλοντικής ήττας Έτσι που μας κατάντησαν ένα μεταμεσονύχτιο θριλεράκι - πίσω γκρεμός και δίπλα αίμα - μέχρι να ξημερώσει να αρθεί η παρεξήγηση και να ξαναμπούμε στις ράγες Όταν ποιείς νύχτα
μαύρη καταιγίδα μπορώ να σου μιλήσω για συρματοπλέγματα ειδάλλως σε περιμένει το εγώ στη γωνία Θέλεις δε θέλεις, φταις ή μια τζούρα ουρανό το συντομότερο γιατί κι οι πυξίδες κάποτε τρελαίνονται κι όλοι γνωρίζουν πως δεν είμαι καλός στις παρενθέσεις (μόνο αυτήν ξέρω) μετά χώνομαι στα μπαρ τέτοια ώρα θα κοιμάσαι Καλύτερα κρύος ιδρώτας παρά αίμα στο αλκοόλ |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|