Κι έτσι όπως κατακεραυνώνεται το φρέαρ, βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα παλίμψηστα. Να γράφεις ερωτικά σημειώματα όταν εκατομμύρια ψυχές βασανίζονται, θέλει παλμούς ανεμοθύελλας. Από το πρώτο κιόλας λεπτό ο καθρέφτης γίνεται τζάμι, διπλής όψεως η μοναξιά διαπερνά ακόμη και τη μέλισσα. Ζητητέον εν τέλει το ρυάκι – της γης το υγρό έρεβος – με ό, τι κι αν σημαίνει αυτό για τα ελάχιστα εναπομείναντα καλοκαίρια. Να τρυγάς τη φεγγαράδα και να μαζεύεις όλα της τα ψέματα.
Ο αέρας καταμετρητής του περίπατου στον πάνω κόσμο: η απρόσμενη συνάντηση με τον Heidegger έξω από μια μπυραρία κι οι φυσαλίδες του Χρόνου στο ποτήρι που έμοιαζαν με την αμηχανία του Είναι πριν το πέρασμα στο Μηδέν. Επιπροσθέτως δεν είναι κι άσχημη ιδέα να μεθάς χωρίς καν να το γνωρίζεις. Μετά κλείσαμε την πόρτα κι ο καθένας το δρόμο του. Οι μεγάλες στιγμές της ανθρωπότητας σημειώθηκαν τυχαία.
Τα πάντα λοιπόν ελέγχονται μέχρι να αποκαλυφθεί ο πάτος κι ένα δυο κλαδάκια ουρανού με ακατέργαστα σύννεφα Ενίοτε και οι φθόγγοι της αμφισβήτησης όλων των ποιημάτων.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|