Θέλω να μου επιτραπεί, επιτέλους, να μιλήσω
για τους οίκους ανοχής στο Μεταξουργείο για τα αυλακωμένα πρόσωπα των γυναικών και την μπόχα που βγαίνει απ’ τα πορνοστάσια μαζί με κάτι ξεθυμασμένα εμπριμέ σκυλάδικα για τους μαστουρωμένους οπαδούς των ομάδων που ξεχύνονται στην Κολωνού μετά τον αγώνα λογχίζουν κατάστηθα τη συννεφιά της Κυριακής σηκώνοντας στον ώμο την αμαρτία της νύχτας ύστερα οι φαντάροι αποτελειώνουν το σκηνικό πατώντας πάνω σε κάτουρα και σικέ βογγητά Για να μην τα πολυλογώ, θέλω απόψε να μιλήσω για τις πόρνες που καθηλώθηκαν σε ένα κρεβάτι ακρωτηριασμένες από τα βίτσια των ανώμαλων και πνίγηκαν στο βαθύ κόκκινο φως της λάμπας για τις άλλες που ουρλιάζουν στην Ακομινάτου κρατώντας χαράματα στα χέρια τους ένα μωρό για όσες κάνουν πιάτσα σε βρόμικα πεζοδρόμια υπό το αυστηρό βλέμμα της χαμένης νεότητας για Νιγηριανές που υποθήκευσαν το σώμα τους σε ένα STUDIO του μεταμοντέρνου οργασμού που βάραγαν υπερωρίες στα σπίτια της Ιάσονος ενώ έξω ακούγονταν ασθενοφόρα και περιπολικά για τη γάγγραινα που κουβαλούν στις ψυχές τους οι μορφωμένες καλλονές του ανατολικού μπλοκ που ψαρεύουν λιώμα πελάτες στην πλατεία Αυδή και τους μεταφέρουν σε ετοιμόρροπα ξενοδοχεία Για την απόλυτη εμπορευματοποίηση του έρωτα δίπλα σε σύριγγες και ακατέργαστη μαριχουάνα για αγγέλους εκφορτωτές της νοθευμένης δόσης καπνίζοντας νωχελικά τη μαυρίλα των ουρανών για τσαλακωμένα κορμιά στην είσοδο του μετρό αναμένοντας τον πρώτο συρμό για τον παράδεισο
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|