Έμαθα ότι σήμερα θα πεθάνω
Ετοίμασα τις βαλίτσες μου Κι άνοιξα ένα λάκκο να μπω Τα μυρμήγκια κουβαλούσαν Ψίχουλα στις φωλιές τους Πάνω σε λευκές μαργαρίτες Τα σκαθάρια ερωτεύονταν Έβγαιναν απ’ το καβούκι τους Τα σαλιγκάρια να δουν το νεκρό Στις τρεις και μισή η κηδεία Πλήθη συνέρρεαν κλαίγοντας Αγγελτήρια του θανάτου μου Τοιχοκολλούσαν στον ουρανό. «Μα καλά, ποιοι είναι αυτοί; Εγώ δεν έχω τόσους συγγενείς» «Μα εσείς δε λέγατε πάντοτε Ότι τα ποιήματα είναι παιδιά σας;»
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|