Οι λέξεις μοιάζουν με καλώδια τηλεφώνων
όλο και μπερδεύονται οι γραμμές τους όλο και χάνουν καθημερινά το νόημά τους ακούς συνεχώς παράσιτα και ακροάσεις και πάντα στο τέλος μια παρατεταμένη σιγή Σε ένα άλλο ποίημα είχα γράψει: οι λέξεις είναι αχθοφόροι σκουπιδιών μοιάζουν περισσότερο με αποφάγια από το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας νηστίσιμες από ποικιλίες θανάτων Τώρα πια έχω κατασταλάξει οριστικά: οι λέξεις δεν είναι τίποτα άλλο από λέξεις είναι ο εαυτός σου τη στιγμή της κραυγής
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|