Κλείνω τα βράδια το φως
και ιδιωτικώς κραυγάζω την παραδοχή της ήττας την αλήθεια που μοιάζει με τρακαρισμένο σύννεφο πρέπει να ξέρεις από λύπη - είναι ωραία τα τραύματα μέσα απ’ την υψικάμινο - Επειδή ποιώ λαβύρινθους τρέμουν τα δάχτυλά μου κι είναι αδύνατον να σώσω τους καθώς πρέπει στίχους Εν αναμονή του εφικτού να διεκδικήσω δυο ζωές κι έναν ασυνήθιστο θάνατο
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|