Και από τη συντέλεια γεννιέται η σωτηρία. Μόνο που δεν τολμώ να τη σκεφτώ ακρωτηριασμένη.
Υπάρχουν μερικές συμπτώσεις που δεν αφορούν κανέναν. Λόγου χάρη να συναντήσεις στον δρόμο τη ζωή κι αυτή να σε προσπεράσει. Και να νομίσεις πως έζησες μέχρι τα βαθιά γεράματα. Η χορεύτρια θα παραμείνει εκστατική κοιτάζοντας το φεγγάρι. Το πρωί ξυπόλητη θα παραδώσει το πνεύμα. Δύο πράγματα στοιχίζουν ακριβά: οι πίνακες του Picasso και το φωτοστέφανο της αιωνιότητας. Κι αν είσαι μπατίρης, βολεύεσαι με λίγο μπλε ουρανό. Το αποκορύφωμα της σοφίας είναι να την αγνοήσεις τελείως. Και να καταχωνιάσεις τα βιβλία σου στην ντουλάπα με τα ρούχα. Γιατί κι η νεότητα πάσχει από γηρατειά. Κυρίως, όταν ανακαλύπτει τον θάνατο στη ταχύτητα της ασφάλτου.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|