Το έμαθες το τροπάριο
να κόβεις φέτες τη μέρα γιατί το παν δεν είναι η κολλητή σου μπλούζα ή το ξυρισμένο κεφάλι μα η άδεια σου κοιλιά η πείνα δε σβήνεται με τα οκτάωρα ύπνου δε μασιέται ο οργασμός Και επιπλέον οι κάδοι μούσκεμα απ’ τη βροχή άλλη μια νύχτα ασιτία δόντια που ακονίζονται στο σφύριγμα τ’ ανέμου Λοιπόν τέρμα τα αστεία δε βγαίνεις απ’ το ποίημα αν δε σου κάνω το τραπέζι
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|