Ο συνομήλικος πλανήτης αιμορραγούσε
έτριζαν τα οδοφράγματα του καλοκαιριού μετά πέρασε το τρόλεϊ και τα ισοπέδωσε Αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα τη φθορά που άφησε πίσω του αυτός ο καύσωνας κι αν οι ψυχές επιπλέουν στον υδράργυρο Όπως ο ουρανός λίγο πριν τη μαυρίλα του λύνει τις πιο δύσκολες φωτεινές εξισώσεις και το άδειο σταχτοδοχείο επαναπαύεται Ηχούν οι σάλπιγγες των νέων κοριτσιών κι εγώ επωάζω στα κίτρινα χαρτιά μου μια ακραία μετεωρολογική κατάσταση
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|