Τα ρολόγια γυρνούν ανάποδα
Οι δρόμοι μυρίζουν μπαρούτι Πετάω μια πέτρα στο άπειρο Με συλλαμβάνουν ασφαλίτες Μου περνάνε τις χειροπέδες Παραγγέλνω καφέ με χημικά Τον πίνω κάτω απ’ τη βροχή Μια πεταλούδα στην κλούβα «Κάτω τα ξερά σου» της λέω Με πηγαίνουν στο Δικαστή: - Ένοχος για την ελευθερία Που κρύβεις στις λέξεις σου. Καθαρογράφουν την απόφαση Και μου τη δίνουν να τη φάω. Τότε εγώ φωνάζω τον μπόγια Τον εξουσιοδοτώ να μαζέψει Τις κυρίες με τα ψηλοτάκουνα Τους ειδήμονες των καναλιών Τις πεταλούδες της άνοιξης Που συνωμοτούν με γουρούνια. Με κλείνουν στην απομόνωση Βάζω ξανά την κουκούλα μου Και ξεκινώ την απεργία πείνας. ''Υπό το μηδέν'' (2017)
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|