Εν αναμονή του τέλους μου.
Σε πλειστηριασμό οι ορμόνες. Πέρα από την πλάκα πενθώ τα μονίμως χαμένα χρόνια. Ίλιγγος της τελευταίας στιγμής. Ίσως ήμουν ένα περιστατικό από τα χιλιάδες καθημερινά στα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Κάτι που δεν παίρνει ανάλυση γιατί στραβώνουν οι αισθητήρες. Η επικόλληση των ροών μνήμης θυμίζει πολιτιστικά δρώμενα σε άδειες παγωμένες πλατείες. Και βέβαια η μισάνοιχτη πόρτα που οδηγεί στον μονόδρομο. Τα πιο αντιποιητικά πλάσματα οι ποιητές την ώρα του θανάτου.
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|