Ας δώσουμε στο φως
τη γροθιά που του ταιριάζει κι ας κυλιστούμε στο σκότος Γιατί κι οι πεταλούδες είναι δυο τρεμάμενα χέρια Κι έχω τόσες φλόγες καρφωμένες στον τοίχο που έτσι να κάνεις σβήνουν (αυτό κι αν είναι είδηση) Επειγόντως χρειάζομαι γη να περιστρέφεται ανάποδα και τα δόντια μου ξεριζωμένα στο κενό σκορπώντας τα Κανείς δεν κατάλαβε γιατί το μηδέν περιθάλπει όλους τους απόκληρους Πάντως η ανυπαρξία επιβιώνει σε κάθε συμπαντικό περιβάλλον
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|