Να πέφτεις απ’ τον ουρανό
στα βαγόνια του τρένου κάθε νύχτα μετά το μεθύσι στο εγγυώμαι, δε θα πονέσεις ειδάλλως γύρνα στο τίποτα και μη με ξαναενοχλήσεις Ο ουρανός προϋποθέτει τρέλα αλκοόλ απροσδιόριστων βαθμών και μη νομίζεις πως οι άγγελοι δε θα πληρώσουν εισιτήριο φτάνει να τους κόψεις τα φτερά και θα προσγειωθούν στις ράγες Εν κατακλείδι, βαρέθηκα τα ύψη τους εσπερινούς και τα σφάγια αφήστε με να πέσω ανάσκελα στην αγκαλιά κάποιου πρόσφυγα
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|