Την πρώτη νύχτα εκεί κάτω στο χώμα
μακριά απ’ το δωμάτιο και τη γάτα μου ανάσκελα να κοιτώ την οροφή της γης με κοστούμι που δεν είχα φορέσει ποτέ ακίνητος και χωρίς δυνατότητα εξόδου Τέτοια ώρα στην πόλη θα διασκεδάζουν νέα κορίτσια θα ερωτεύονται το φεγγάρι σφριγηλά αγόρια θα ρουφούν το αλκοόλ στις πιάτσες θα ακμάζουν οι συναλλαγές στους δρόμους θα αυξάνεται η ταχύτητα Κι εγώ θ’ ακούω το θρόισμα των δέντρων μαζί με το αλύχτισμα αδέσποτων σκυλιών θα κρυώνω υπερβολικά δίχως καλοριφέρ θα υποφέρω από έναν δυνατό πονοκέφαλο πρώτη φορά χωρίς καφέ, ποτό και τσιγάρα Πώς θα περάσω τόσα βράδια σε καραντίνα πώς θ’ αντέξω να μην ξαναγράψω ποιήματα;
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|