Λυπάμαι για τους ανθρώπους
που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο δίχως ταυτότητα και σημεία αναγνωρίσεως και πέθαναν μετά από μέρες χωρίς να παρευρεθεί κανείς στην κηδεία. Λυπάμαι για όσους χάθηκαν στις δαιδαλώδεις στοές της πόλης και ξέχασαν να επιστρέψουν σπίτι χωρίς να τους αναζητήσουν στο τηλέφωνο. Λυπάμαι για όσους βρέθηκαν παγωμένοι κάτω από το γεναριάτικο φεγγάρι και το πρωί απλώς το φορτηγάκι του δήμου τους περισυνέλεξε για τα περαιτέρω. Λυπάμαι για αυτούς που δεν έδωσαν σημάδια ζωής για καιρό και οι γείτονες ειδοποίησαν την αστυνομία από τη μυρωδιά του διαμερίσματος. Λυπάμαι για τα αθώα θύματα των πολέμων που θα μείνουν για πάντα αμνημόνευτα μέσα στην κρεατομηχανή της Ιστορίας. Λυπάμαι όμως και για μένα που ίσως βρεθώ κάποτε στην ίδια θέση. Καλάβρυτα 28-10-2019
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|