Έστω κι έτσι ακόμη ζω
και μετά η κατεδάφιση σ’ έναν κόσμο φαγωμένο γυρνώντας σαν τα σκυλιά Προφανώς και ηττήθηκα χωρίς κανένα προσχέδιο ή έστω μιαν ανεμόσκαλα Δεν παραδίνομαι εύκολα νομίζω πως το κατάλαβες έτσι σκουριασμένος βγαίνω κατά τις δώδεκα στην πόλη ξεκολλάω τα ενοικιαστήρια από την οδό Αναπαύσεως κι αργεί πολύ να ξημερώσει Τι διάολο ποίηση γράφω κι ούτε ένας αναγνώστης να μου θυμίσει ότι δε ζω;
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|