Εδώ που φτάσαμε, σύντροφοι
με μιαν άδεια βαλίτσα στο χέρι και δυο ναυαγισμένα μάτια - Θα ακουστεί πεζό αυτό που θα πω αλλά το ταξίδι ολοκληρώθηκε τώρα απομένει ο απολογισμός και το ξενοδοχείο που θα στεγάσει τον έρωτα τόσων χαμένων βραδιών Επίσης να προσθέσω πως η λύπη ποτέ δεν ήταν πόρνη βιαστική πάντα στα ποιήματα διανυκτέρευε και το πρωί πήγαινε στην Ομόνοια να ενσωματωθεί με τους άστεγους Επιπλέον όταν πενθείς καθημερινά τις ίδιες μεταμορφώσεις του μαύρου πάει να πει πως είσαι σε σωστό δρόμο - ο θάνατος δεν είναι διαφορετικός - Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ εδώ πού φτάσαμε δεν πετάμε τίποτα γιατί όλα ήταν μια αφορμή για Ποίηση
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|