Εν ευθέτω χρόνω
λέω να την κάνω μόλις βρω ουρανό χιλιάδες καρφιά νηστικά στον τοίχο τανάλια το φεγγάρι ξεριζώνει τη γη τρύπια σύννεφα αχθοφόροι μνήμης όλα παγωμένα ακόμη κι ο άνεμος τρίζει απόψε τόση λευκότητα πώς να την πιω κολόνες πάγου γίνονται ψίχουλα τα λόγια στο χαρτί χιονισμένη χλόη Κι είναι αλήθεια πως λέω να βουλιάξω στο αποψινό χιόνι
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|