Η ηθοποιία ποτέ δεν ήταν ποίηση.
Είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Φανταστείτε δυο αυτόχειρες στη βροχή. Ανάμεσά τους ο θιασάρχης να μετρά τις εισπράξεις της βραδιάς. Μετά πηγαίνουν σπίτι μούσκεμα κι ολοκληρώνουν τον ρόλο στο δωμάτιο. Η γάτα τούς κοιτά απορημένη. Ξαπλώνει πάνω στο στήθος τους και ακούει τους σφυγμούς της καρδιάς. Υπάρχουν πολλών ειδών θάνατοι. Ο πιο ανώδυνος θέλει πείρα και λιωμένες σόλες στα παπούτσια. Περιμένοντας να σταματήσει η βροχή σκέφτομαι ότι ποτέ δεν υπήρξα. Τουλάχιστον έτσι όπως φαίνομαι. Ο σκηνοθέτης έβαλε το χεράκι του. Τέλος πάντων να μη σας ταλαιπωρώ. Είναι άλλοι πολύ πιο αρμόδιοι να εξηγήσουν τα θεατρικά. Εγώ απλά αποστειρώνω τις λέξεις όταν αρχίζω να υποκρίνομαι
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|