Μαζεύω πακέτα από τσιγάρα
Για το χριστουγεννιάτικο δέντρο Πουλιά με κοιτάνε που γράφω Αρπάζω ένα και το κάνω στολίδι Άρχισε να κλαίει με λυγμούς «Σ’ αγαπώ, γι’ αυτό σε κρέμασα». Φυσούσε απ’ το σπασμένο τζάμι Κάποιο παιδί μπήκε στο δωμάτιο Το κρύο τού περόνιαζε τα χέρια Οι ήρωές του είχαν πια πεθάνει Μα εγώ μάζευα μικρές καρφίτσες Και τις έβαζα στα τσιγαρόκουτα Τα πουλιά με κοιτούσαν παράξενα Να τρυπώ τα χάρτινα ποιήματα Μετά βγήκα στον δρόμο κι έτρεχα Ώσπου με αναγνώρισε ο Θεός Και με μεταμόρφωσε σε πουλί. Τώρα με δύο σώματα ανεβαίνω Στο δέντρο του θανάτου μου. ''Υπό το μηδέν'' (2017)
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|