Με αρπάζει ο χρόνος
και με βουτάει σε δοχείο με κάτι μαύρα πουλιά αυτά συνεχώς τιτιβίζανε ώσπου πιάνω ένα απ’ το λαιμό «με ενοχλείς» του λέω αυτό άνοιξε την αγκαλιά του και με κατάπιε Στο ειρηνοδικείο μας περίμενε ο Θεός: από το πουλί έβγαλε τα φτερά και μου τα φόρεσε σ’ αυτό έδωσε τα ποιήματά μου Έκτοτε αλιεύω ιπτάμενες λέξεις
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|