Να υποθέσω πως σε λίγη ώρα
ο καιρός θ’ αρχίσει να φτιάχνει ή ότι ανάμεσα σε δύο βουνά κατοικοεδρεύει μια μελωδία κι αν πηδήσω από τέτοιο ύψος διαπράττω κραυγαλέα ασέβεια Όλα αυτά κάτι σαν φερέφωνο της πιο ανισόρροπης άνοιξης που τα παίρνει όλα σβάρνα τουλάχιστον έτσι το σκέφτομαι και δεν έχω αμφιβολία για μένα Ο θόρυβος της τελικής πτώσης κι η αντικανονική προσπέραση κατά τα λοιπά ώρες στο χαρτί υποδύομαι τον αναγνώστη (τόσα αντικαταθλιπτικά πήρα κι ακόμη να σε ζωγραφίσω) Η ζωή είναι ιδιωτική υπόθεση για να τελειώνει εκκωφαντικά
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|