Κάποιες νύχτες που βαριέμαι
ανάβω με ένα στουπί την όραση και την αφήνω μονάχη να καίει μετά αυτοπυρπολούμαι κι εγώ Τότε ξετυλίγονται μπροστά μου όλα τα χρώματα της Πατησίων από Κυψέλη μέχρι Εξάρχεια ανεβαίνω στις κεραίες των τρόλεϊ χωρίς αποσιωπητικά και τελείες ξαναγράφω τη νεότερη ιστορία φλέγονται οι κάδοι σκουπιδιών χημικά από τότε που γεννήθηκα ποιος μπάτσος έφτυσε στο κρεβάτι αλλάζω πλευρό και λαγοκοιμάμαι φτάνω ξημερώματα στη Βικτώρια μπερδεύομαι με τους πρόσφυγες κι όταν ξυπνώ είμαι στην Ομόνοια να πουλώ σουσαμένια κουλούρια Ξέχασα να σας πω για το όνειρο βράχηκε και του άλλαξα σεντόνια
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|