Τη φτωχή μου φωνή
έχω πάψει να ακούω ούτε μέσα στο ποίημα ούτε στα ουρητήρια γράφω τώρα τελευταία σε δεύτερο ενικό κάτι σαν alter ego κραυγές και βλαστήμιες είναι που έχασα το τρένο της αιώνιας αναχώρησης κι είπα μέσα μου «έχω ψωμιά ακόμη μέχρι το επόμενο» κι όταν ακούσεις κρότους από παγόβουνα σημαίνει πως ξύπνησα από λήθαργο Οραματίζομαι λοιπόν εκείνη τη μέρα που από μικρός αγνοώ με γειτνίαση στο τίποτα και βέβαια τη στιγμή που θα «πρέπει» να ορίσω τη συντέλεια πάνω σε λευκό χαρτί τα πιο δύσκολα, ρε φίλε δε θα τα πω δημοσίως αντικλείδια της φωνής μου θα βρεις στα χαλάσματα και κυρίως σ’ ένα γαμώτο όσο για την υστεροφημία μην τη ζορίζεις ακόμη σε πέντε - έξι τέρμινα θα ξέρουμε αν υπάρχει
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|