Να συνοψίσεις οκτώ οποιαδήποτε ένστικτα και να τους βιάσεις την ευαισθησία:
Ο τρόπος που αντιγράφεις το κενό είναι πιο άδειος κι από το αντιγραφόμενο υλικό. Κι όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη η απώλεια μοιάζει με ξινισμένο φαγητό που κανείς δε θέλει να φάει. Από τις παρεχόμενες υπηρεσίες που φοβάμαι, η μια μοιάζει με τάπητα αεροδρομίου για την άφιξη των χελιδονιών, η άλλη με ένα πέτρινο παρθεναγωγείο στα χρόνια της Κατοχής. Κι ο άνθρωπος που τα σχεδίασε με το χαϊδεμένο παιδί της γραφής που του αρέσουν τα παιχνίδια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της βροχής επιμένω στη συλλογή ψεμάτων, αυτών που μοιάζουν με αληθινά και των υπολοίπων που είναι αληθινά. Το κράτος ποτέ δε δικαίωσε αυτή μου την εμμονή. Παρά με αφήνει μουσκεμένο στο περιθώριο να πουντιάζω απ’ το κλάμα. Η ευφορία που κρύβεται στις φράουλες μόνο με γυναικεία στήθη μπορεί να παρομοιαστεί: η μόνη διαφορά είναι στο χρώμα, αλλά και αυτό μπορεί να διευθετηθεί από έναν καλό ελαιοχρωματιστή. Όταν με παρέλαβαν οι νοσοκόμες φασκιωμένο δε γνώριζαν τίποτα από το ζοφερό μέλλον μου. Με τοποθέτησαν σε θερμοκοιτίδα και έκτοτε περιμένω το σφαγέα μου. Αν υπερεκτιμήσεις το διαμάντι θα βρεθείς ταπεινωμένος από μια μέλισσα. Γιατί το κεντρί της λάμψης είναι πιο αιχμηρό από αυτό ενός αθώου εντόμου. Η ασχήμια λοιπόν έχει ως γενεσιουργό αιτία τη βλακεία. Ενίοτε και τις θεωρίες της Αισθητικής. Και βέβαια να μην ξεχάσουμε και την πολιτική της διάσταση, καθ’ ότι λίγοι γνωρίζουν πως μία μέτρια κυβέρνηση είναι πιο αντιαισθητική από ένα σάπιο μήλο (άλλωστε το τελευταίο ως χρώμα έχει ιδιαίτερη ζήτηση).
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|