Κι έτσι όπως έσκαβα τη νύχτα
παρουσιάστηκε μπροστά μου ο Θουκυδίδης, μου λέει «φύγε δε βλέπεις που φθινοπώριασε κι οι βάρβαροι ντύθηκαν παιδιά;» Ξαφνικά άρχισα να μικραίνω ώσπου έγινα μαύρη κουκίδα σ’ ένα νέο παγκόσμιο χάρτη μετά τραβήξαμε άλλο δρόμο αυτός για τα πεδία των μαχών εγώ στα μπαρ έπινα τους αιώνες ξαναβρεθήκαμε στην Αμφίπολη κάποιο πρωινό του Δεκέμβρη «όχι ξανά πόλεμο» μου φώναξε «δε βλέπεις πως και τα ποιήματα μεταμορφώθηκαν σε αγχόνες;»
0 Comments
Leave a Reply. |
Γιώργος Γκανέλης Ποίηση στο facebook
ΑΡΧΕΙΟ
March 2019
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
|